আধুনিকতাত, ঘিউ এক ক্ষতিকাৰক খাদ্য হোৱাৰ টেগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, কিন্তু আমি পাহৰি যাওঁ যে যথেষ্ট পৰিমাণে এণ্টিঅক্সিডেণ্ট, ভিটামিন আৰু স্বাস্থ্যকৰ উপাদান আছে, কিন্তু ঘিউ সীমিত পৰিমাণে খাব লাগে। আৰু ঘৰত বনোৱা ঘিউৰ কথা নাই, দোকানৰ ঘিউৰ লাভালাভ ইমান উপলব্ধ নহ'বও পাৰে।
দিনটোৰ আৰম্ভণিতে ঘিউ খোৱাৰ লাভালাভ বহুতো, অধ্যয়নঅনুসৰি, যাৰ ফলত ইনচুলিনৰ সঁহাৰি বৃদ্ধি হয়, হজম আৰু স্বাস্থ্য ভাল হয়।ঘিউৰ ভিটামিন কে-য়ে কেলচিয়াম শোষণত সহায় কৰে। বিশুদ্ধ ঘিউৱে দাঁতৰ ক্ষয় আৰু হাড়ৰ দুৰ্বলতা দূৰ কৰে।ভাৰতীয় ৰন্ধনত, উচ্চ তাপ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ, এই উষ্ণতাত ৰন্ধাটোৱে ঘিউৰ মানদণ্ড নষ্ট নকৰে।ঘিউৰ বিভিন্ন উপাদানে শৰীৰৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ প্ৰণালী বৃদ্ধি কৰে, এনেদৰে সঘনাই হোৱা ৰোগৰ প্ৰৱণতা নাইকিয়া কৰে।অৱশ্যে, যিকোনো খাদ্যৰ পাৰ্শ্বক্ৰিয়া আছে, খাদ্যৰ প্ৰতি এলাৰ্জিও থাকিব পাৰে, সেয়েহে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱাৰ পিছতহে আহাৰত ঘিউ যোগ দিয়ক। তদুপৰি, ঘিউ কিনাবা ঘৰত বনোৱাৰ সময়ত গুণগত মানদণ্ডৰ সৈতে আপোচ নকৰিব।